Dag 2, nog steeds zonder mijn backpack.. Maar gek genoeg mis ik mijn spullen niet eens zo erg. In elk geval tot nu toe niet. Het interesseert hier toch niemand hoe je er uit ziet, dus is het niet erg om "make-up-loos" en met ongekamd haar over straat te gaan. Aangezien het mij verstandig leek om even wat slaap in te halen, ben ik vanochtend tot 10 uur in bed blijven liggen. Beneden aangekomen werd ik gelijk bevraagd door een vrij stereotype Amerikaan met íets te veel energie voor dit tijdstip van de dag. Tegelijk kreeg ik een echt Thais ontbijt voorgeschoteld, wat bestond uit rijst (hoe kan het ook anders?) met ei erdoor en wat groenten en vruchten die ik niet thuis kon brengen. Ik besloot om vandaag een fietstocht te maken via Co van Kessel, lekker stereotype Nederlands. Gelukkig wist ik een vriendelijke en eerlijke taxi-chauffeur zo ver te krijgen mij naar de "riverside" te brengen, nadat de eerste chauffeur die ik aansprak heftig zijn hoofd schudde nadat ik hem het adres liet zien. Aangekomen bleek mijn groep te bestaan uit, verbazingwekkend, Nederlanders! Ook waren er 4 Amerikaanse meiden mee, waarvan de fietsskills onderweg vrij beroerd bleken te zijn; ik geloof dat ze "maar" 5 keer tegen iets op zijn gefiets of in de voortuin van de lokale Thaise bevolking belandden. We werden begeleid door een onwijs aardige Thaise vrouw en een Thaise man die we "Superman" moesten noemen. De tocht was indrukwekkend! Hij liep door het weinig toeristische maar "echte" Bangkok, waarvoor we eerst met de ferry de rivier overstaken. We zagen zwerfkatten en -honden (waarvan ik me meerdere keren heb afgevraagd of ze ook gergild op een stokje langs de kant van de weg werden verkocht.. We zagen de huizen van de lokale Thaise bevolking, die varieerde van een in elkaar geflanste blikken platen tot "echte" huizen met hekken er omheen. De Thaise bevolking lijkt overdag in de voorste kamer te leven, met de deur open. Het nummer 1 beroep dat de Thai uitoefent lijkt het verkopen van spullen, vaak vanuit huis. Drinken, ijs, fruit is overal in de smalle steegjes verkrijgbaar. Men zit daar zo het lijkt de hele dag, af en toe tv kijkend en gekke Nederlanders begroetend die langsrijden op een gekke gele fiets. En wanneer je vriendelijk en respectvol bent, zijn zij dit zeker ook naar jou toe. Het is mooi om te zien hoe Islamitische, Buddistische en Katholieke mensen hier vredelievend naast elkaar leven, daar kunnen wij Nederlanders nog een voorbeeld aan nemen! We zagen een moskee, een kerk, een Chinese Buddistische tempel en een Thaise Buddistische tempel met de grootste zittende Budda in Bangkok. Ik leerde dat het Thais Buddisme een god heeft voor zo ongeveer alles, zelf voor de deur van de tempel waar je binnenkomt. Deze god wordt boos als je bij het betreden van de tempel óp de drempel gaat staan in plaats van er overheen te stappen. En er wordt van alles geofferd; dit alles voor geluk en een leven dat "smooth" verloopt in plaats van met grote pieken en dalen. De koning heeft zo mogelijk elke tempel bezocht en een naam gegeven. De religieuze gebouwen van álle geloven worden door hem gesponsord. Alles lijkt hier door elkaar heen te gaan, net als het verkeer. Ik zag een klein Thais jongetje met autotjes spelen terwijl monniken met oranje gewaden langsliepen om te gaan bidden. We fietsten langs een speeltuin waar mensen lagen te slapen op de speelgrond. Mensen verkopen hun waren in smalle steegjes terwijl een oud vrouwtje naast hen op de grond zo'n deuk in haar hoofd heeft en een bebloed oog, dat ik mij afvraag hoe het kan dat zij überhaupt nog leeft. De tocht leidt verder door China Town en door een overdekte bloemenmarkt, waar de meest exotische vruchten en mooiste bloemstukken voor ceremonies en offeringen worden verkocht. We ontmoeten in een kraampje een paar Tahise vrouwen die met een verbazingwekkend snel tempo gember in sliertjes snijden, en dat maar liefst 10 uur lang elke dag. We proeven en ruiken van alles, onder andere mini-banaantjes ter grootte van een vinger. Ik raak aan de praat met twee Nederlandse vriendinnen en een Nederlands meisje die ook solo reist. Samen nemen we een ferry terug (die echt belachelijk goedkoop zijn, veel goedkoper dan tuktuks of taxi's) in de richting van Khao San Road, waar we in een zijstraatje samen even een "Westerse" maaltijd weghappen voordat we morgen weer rijst vorgeschoteld krijgen. Jessica gaat morgen naar Ayuthayaen vraagt of ik mee wil, dus mijn plan voor morgen is al gemaakt. Met de andere 2 loop ik mee naar hun hostel, omdat ik daar mijn volgende nacht wil boeken. Ze vragen of ik blijf voor een drankje en meteen maak ik kennis met mensen uit Canada, Mexico, Engeland en Ierland. Met hen ga ik nog even mee naar het échte "Khao San Road nachtleven", waar de buckets met drank en de gegrilde schorpioenen me om de oren vliegen en dronken Aziaten en andere nationaliteiten een poging tot dansen doen. Ik besluit dat het genoeg is voor vandaag en ga mijn hostel opzoeken. De twee Ierse meiden lopen met mij mee om te zorgen dat ik veilig aankom. Morgenavond zal ik hen ontmoeten in het nieuw geboekte hostel, waar zondag hopelijk eindelijk mijn backpack aan zal komen..